Ülkemizde her yıl 21-26 Nisan arası Ebeler Haftası olarak kutlanmaktadır. İnsanlığın M.Ö 5000’ li yıllarda bile duvarlara kazıdığı ebelik mesleği maalesef günümüzde hak ettiği değeri ve karşılığı bulamamaktadır. Oysa ebelik mesleği koruyucu sağlık hizmetlerinin temeli olan Ana-Çocuk Sağlığının vazgeçilmezidir.
Birinci basamak sağlık hizmetlerinin tasfiyesinin ardından aile hekimliklerinde çalışan ebelerin yeni adları aile sağlığı elemanı olmuştur. Büyük bir kısmı buralarda kalarak, her türlü işi yapmaya mahkum edilmektedirler. Kendi mesleğini kapsamayan birçok işi yapmak zorundadırlar.Tedavi hizmetlerinin sunumunda ise devlet ve üniversite hastanelerinde yeterince kadro açılmaması veya çalışma sürelerinin uzun ve ağır olması ebelik mesleğinin sorunlarını arttırmaktadır. Bugün için kamu personeli atamalarının yeterli olmaması, işsiz kalma kaygısını artırmaktadır. Ayrıca kamuda sözleşmeli sağlık çalışanı uygulamasının yaygınlaşması da ebelerin özel sağlık alanında daha fazla emek sömürüsüyle karşı karşıya kalmalarına neden olmaktadır.
Türkiye'de ebeler kendi iş tanımları dışında başka işlerde de çalıştırılmaya zorlandıkları gibi yasal düzenlemelerin hala yapılmamasından kaynaklı çalışma yaşamlarında atamalarında karşılaştıkları sorunlar bitmek bilmemektedir. Sağlık hizmetinin sunumunda bu kadar önemli yeri olmasına rağmen, kamu kurumlarında yeterince kadro açılmaması ve az sayıda yetişmelerine rağmen KPSS’ye tabi tutulmaları ebelerin istihdam sorunlarının başında gelmektedir