İnsanlar bu dünyayı hayvanlar ile birlikte paylaşmaktadır. İnsanoğlu bu dünyanın tek sahibi olmadığından hayvanlara karşı sorumluluk sahibidir ve hayvanları korumak her insanın temel görevlerinden bir tanesidir.
Hayvanlar düşünme ve konuşma yetileri olmadıklarından pek çok ihtiyaçlarını karşılamak için insanlara muhtaç durumdadır. Doğanın bir parçası olan bu canlılar, özellikle kış aylarında barınma ve yiyecek ihtiyaçları için insanların yardımına ihtiyaç duymaktadır. Hayvanları sevmek her insanın temel görevlerinden bir tanesidir. Çünkü hayvanları sevmeyen bir insanın insanları sevmesi de beklenemez.
Hayvanları sevmek demek illa ki onları evde beslemek ya da onları kucağa alıp sevmek değildir. Hayvanları sevmenin temel koşulu onların bu dünyanın bir parçası olduğunu kabul ederek onları korumaya çalışmak ve onlara zarar vermemektir. Bizlere bu muhtaç olan bu zavallı canlıları korumak her insanın temel görevidir.
İnsanlar kendi dertlerini, ihtiyaçlarını, duygu ve düşüncelerini rahatlıkla ifade edebilirler fakat hayvanlar öyle değildir. Hayvanlar; görürler, duyarlar, hissederler ancak kendilerini ifade edemezler ihtiyaçlarını dile getiremezler. Onları sahiplenmek ve onları doğada mutlu etmek ise biz insanların görevidir. Bu dünya üzerinde insanların yaşamak için ne kadar hakkı varsa hayvanların da en az insanlar kadar yaşamaya hakkı vardır. Ancak hayvanlar insanlar gibi değillerdir peki o zaman hayvanlar insanlar gibi kendilerini ifade edemiyorlar diye onları hor görmek, onlara eziyet etmek ve onları kendi kendine ölüme terk etmek doğru mudur?Hayvanlar insana ayrı bir huzur verir aslında. Kafeste öten iki kanaryayı düşünün… Onların sesleri insanları farklı bir aleme götürür ve huzur bulur insanlar. Bu nedenle dışarıda kar yağarken kapımızın önüne bir kap mama ve su koymaktan aciz olmamalı insanlar hayvanları sevip onları ne kadar koruyabiliyorsak aslında o kadar vicdanlıyız demektir insan olarak.