Mübarek Ramazan ayı boyunca siz okurlarımıza en güzel Ramazan hikayelerini sunmaya devam edeceğiz.Bu mübarek günleri en güzel şekilde değerlendirmek adına siz okurlarımızla en güzel kıssaları paylaşacağız. Ma’rûf-ı Kerhi Hazretlerinin bir dayısı şehrin vâlisi idi. Vâli, bir gün şehrin kenar mahallelerini dolaşıyordu. Ma’rûf’u bir kenarda oturmuş ekmek yerken gördü. Önünde de bir köpek vardı. Bir lokma kendi yiyor, bir lokma da köpeğin ağzına veriyordu. Dayısı:- Köpekle birlikte yemeğe utanmıyor musun dedi.-Maruf;-Utandığım için bu zavallıyı yediriyorum dedi ve başını kaldırıp havadaki bir kuşa seslendi. Kuş uçup geldi, eline kondu ve kanadıyla başını ve gözünü örttü.Ma’rûf;-Allah’tan utanandan her şey utanır, buyurdu. Dayısı bu hâli görüp, bu sözü işitmekle hem hayret etti, hem de oradan uzaklaştı.
**
Azrail Araya GirdiAzrail canını almaya geldiğinde Hz.İbrahim, canını kolay teslim etmez. Azrail’e: - Yürü git, Sultana arzet, halilinden can istemesin artık, der. Yüce Allah buyurur ki: “Eğer Halil’imsen haliline canını feda et! Halbuki sen canını vermemeye uğraşıyorsun. Başka kim böyle dostundan canını esirger?”Yanında bulunanlardan biriside Hz.İbrahim’e; -Ey alemin nuru, neden Azrail’e can vermiyorsun? Aşıklar bu yola canlarını koyarlar; sen ise bir canını esirgiyorsun deyince; Halillullah derki. - Ben hemen canımı verecektim ama araya Azrail girdi.Halbuki ateşe atılırken Cebrail gelmiş, “Ey Halil, benden bir şey iste” demişti. O zaman ben Cebrail e bakmadım. Çünkü yolumu kesiyor, beni Rabbimden alıkoyuyordu. Cebrail’e bile baş eğmemişken ben, nasıl olur da Azrail’e can veririm? Allah’tan “Canını feda et” sesini duymadıkça can veremem ben.Fakat O can vermemi emrederse, bütün can ülkesi yarım arpa bile etmez bence. O emretmedikçe iki alemde de canımı başka birisine teslim edemem ben. Diyeceğim bundan ibaret.