Orman okulları 1950’lerden günümüze devam eden bir eğitim yaklaşımıdır. Danimarka ve İsveç’te başlayan bu yaklaşım önce İskandinav ülkelerine daha sonra ise Avrupa, Çin, Yeni Zelanda, Amerika ve Kanada’ya doğru yayılmıştır. Doğa Anaokulu, Dışarıda Okul gibi farklı isimlerle bilinen okulların orman yaklaşımı yatmaktadır ve uygulamalar hemen her yerde benzer şekilde sürdürülmektedir . Orman Okulu Yaklaşımı dış mekanlarda, tercihen doğal ormanlık alanlarda, gerçekleştirilen eğitim programlarına verilen isimdir. Orman Okulu Yaklaşımı genelde olumlu ilişkiler, eğlence ve çocukların üstesinden gelebileceği zorluklarla dolu bir öğrenme serüvenini tarif eder. Çocukların ve yetişkinlerin ormanlık bir alanda yaparak yaşayarak öğrenmelerine, özgüven geliştirmelerine fırsat sunan bir süreçtir.
İskandinav ülkelerinde başlayıp, giderek tüm dünyaya yayılan Orman Okulu yaklaşımının uluslararası ilgi görmesinin altında bazı sebepler yatmaktadır. Bunlardan en önemlisi, eğitimde dış mekanları kullanmanın ve çocukların yıl boyu dışarıda olmalarının faydalı olmasıdır. Orman Okulu’ndan yararlanan çocukların yalnızca fiziksel, bilişsel, dil, sosyal ve duygusal becerileri gelişmekle kalmaz aynı zamanda sağlıklı olurlar. Araştırmalar göstermedir ki her gün belli bir süre dışarıda vakit geçiren çocuklar daha iyi sosyal becerilere sahip olurlar, daha dikkatlidirler, daha az enfeksiyon hastalığı geçirir, daha az çatışma yaşar, daha iyi beyin fonksiyonlarına sahip olup daha iyi dil gelişimi gösterir ve gerekli yaşam becerilerini öğrenirler.
Orman Yaklaşımının uygulandığı okullarda çocuklar günün bir bölümünü (çoğunlukla yarısını veya tamamını), yerel ormanlık veya yeşil alanlarda geçirirler. Okula yakın parklar ve bahçeler, ya da okulunun kendine ait bahçesi bu yeşil doğal alanlar arasında yer alır. Orman okullarına giden çocuklar doğal bir ortamda öğrenme fırsatı elde ederler. Orman okulu yaklaşımını benimseyen okulların uygulamalarında çeşitlilik olmakla birlikte genelde şu iki noktada benzerlik gösterirler. Doğal ortama düzenli ve sürekli şekilde erişim sağlamak, bu ortamdan yararlanmak, deneyimsel, araştırma-odaklı, oyun-odaklı ve mekan-odaklı öğrenme fırsatları sunmak. Böylece bu eğitim yaklaşımı doğayla, öğretmenle, arkadaşlarla ve çocukların kendi kendisiyle sürekli ilişki kurmasına yardımcı olacak pek çok olanak tanır.
Orman yaklaşımının uygulandığı okullardaki etkinlikler de bazı koşullara bağlı olarak değişkenlik gösterebilir. Örneğin, mevsim, iklim, arazi yapısı, toplum, bir gece önce alana gelen hayvanlar, rüzgardan yıkılan ağaçlar, öğretmenin ayarladığı öğrenme davetleri, katılan çocuklar ve çocukların sayısı, ne kadar süredir programda oldukları ve ilgi alanları gibi konular yapılacak etkinliklerin belirlenmesinde etkilidir. Çocuklar bazen bireysel olarak çalışır, doğal ortamın verdiği huzurda kendi dünyalarında bir şeyler üretirler; bazen de işbirliği içinde sorun çözer, beraberce çalışır ve birbirlerini desteklerler.
