Küçük yaşlardan itibaren gözümüzün nuru çocuklarımıza her türlü ihtiyaçlarını sunarken en önemli olan ihtiyacı sevgimizi göstermemiz gerekmektedir.Sonrasında koşulsuz sunacağımız bu sevgi bizlere her türlü olumlama ile geri dönecektir.
Sevginin en saf haline çocuklarda rastlarız. Onların sevgiyi sunma şekillerine bakarsanız ne kadar karşılıksız olduğunu görürsünüz.
Sevgiyi bulmak ve yaşamak için insanların sevginin yaşandığı bir ortamdan gelmeleri gerekmektedir. Yani sevgiyi yaşamış olan insanlar sevgiyi yaşamakta daha avantajlıdır. Bu avantajları yaşamakta oldukları ilişkilerine de olumlu yansımaktadır.
Bazen sevgiyi yaşamak büyüdükçe ortaya çıkan ve öğrenilen bir davranış haline gelmektedir. Eşlerden biri sevgiyi yaşama konusunda daha rahat ve örnek olabiliyorsa, yanındaki eşinin de sevmesini sağlayabilmektedir. Çünkü sevgi yaşandıkça ve paylaşıldıkça artan bir özellik gösterir.
Sevgi konusunda tutuk olan insanların yanında sevgiyi vermesini, yaşamasın bilen biri olduğu zaman bu kişide değişim olma olasılığı çok yükselmektedir. Çünkü sevginin nasıl anlatılacağını, nasıl yaşanacağını görür ve örnek alır. Bu gözlem sonucunda sevgiyi yaşamaya başlarsa içindeki sevgi açığa çıkar ve sevgi dolu bir ortamın oluşmasına yardım eder.
Bütün canlıların iç dünyasında sevgi bulunmaktadır. Bazıları bunu çıkarmayı başarırken bazıları bunu başaramaz. Sevgiyi ortaya çıkarmakta güçlük çeken kişilere sevgi davranışları konusunda örnek olunursa bu kişilerinde sevgiyi yaşamaya başladığı gözlenmiştir.
Sevgi karşılıklı anlayışın ve paylaşımın üzerine kurulan bir duygudur. Bu duyguyu yok etmek çok zordur. Ortaya çıkarmak ise kolaydır. Sadece sevmek dahi bu duygunun ortaya çıkmasına yardımcı olur.
Ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. Huzur bulacağın kıyılarım senindir. Umutların solar kurur da su bulamazsan beraber sulayalım, gözyaşlarım senindir. Kanadın kırılır da maviye uçamazsan, ne güne duruyor al, kanatlarım senindir. Çaresiz çilelere bir umut bulamazsan, kendime ettiğim dualarım senindir.
Mevlana
