Hayata dair hep üzgün, kırgın ve kızgın olduk. Belki de hep kırılgan tarafımız hep pozitif oldu. Neden mi kırgın? Çünkü hayat kalbi ortadan çizdiği için.
Neden mi kızgın? Çünkü kalbin bir tarafı üzenlere, seni hiçe sayanlara, senin varlığından bile haberdar olmadıkları için.
Neden mi üzgün? Çünkü kalbin diğer tarafı da kızamadığın şeylere haddinden fazla üzüldüğü için.
Şimdi şöyle dönüp bir bak bakalım. Bunları yaşayanlar, bunların başına geleceklerini biliyorlar. Peki hayata kötü demelerinde ki saçmalıkta nerden çıktı? Neden hayat kötü mü? Diye soracağız şimdi.
Hayat dediğimiz şey o kadar garip ki, biz ne planlar yaparsak yapalım onun bizim için kurguladığı planların doğrultusunda ilerliyoruz; farkında olmadan. "Neyse hayırlısı buymuş" diyoruz ya zaman zaman. İşte bu aslında hayatın bizim için seçtiği yol. Üst üstte aksilikler, sorunlar geldi, çattı hayatıma; her şey iyi giderken hem de. "Bu sorunlar niye çıkıyor" diye düşünürken, her gelen yeni sorun bir öncekinin habercisi oldu.
Sonra dedim ki, demek ki hayatın benim için seçtiği yollar farklı ve beni ona yönlendiriyor. Şimdi izleyip göreceğim; neymiş bu planlar...
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
