Önceleri güz ayları gelince Gaziantepli kadınları kış hazırlığı telaşı sarardı.Patlıcan,kabak,biber kurusu,salça,tarhana..kış için her türlü hazırlıkların telaşı evleri sarardı.Bu ağır işlerin altından kalkmak zor olsa da komşuluk akrabalık dost ahbap kültürü eski dönemlerde altın çağını yaşadığından imece yoluyla herkeslerin işleri bir çırpıda görülürdü.
Hastalıkta,ölümde,doğumda insanlar birbirlerine yardım etmek için yarışır,düşenin yanında olmak manevi hazların en büyüğüydü.Şimdi kimse kimseye değil yardım bir kuru selamı dahi esirger oldu.
İflas eden,zora düşen kim varsa aile meclisi,mahalleleri birleşir herkes karından kararınca yardım etmeye çalışırdı.Fırıncı,kasabı,bakkalı veresiye defterleri şiştiği halde zorda olana ses etmez,rızkı veren Allah’tır deyip dükkanlarını çevirmeye çalışırlardı.
Komşuluk ilişkileri akrabalık seviyesinde üstünde olup,çocuk çocuk herkes birbirini gözetirdi. “Komşu komşunun külüne muhtaçtır” atasözümüzün en güzel yaşandığı yıllardı.
Günümüzde ne yazık ki artan nüfus,dış göçler..gibi etkenleri de katacak olursak eski Gaziantep’e dair güzel olan ne varsa bir bir kaybetmeye başladık.Hoşgörü yerini düşmanlığa,merhamet acımasızlığa ve en acısı da insan olarak birbirimize karşı sevgiyi saygıyı da kaybetmeye başladık. Kimse kimsenin yükselmesini,başarılı olmasını istemezken,düşene tekme atmak ne acıdır ki marifet olmaya başladı.Yardımlaşma,paylaşma gibi güzelim hasletlerimiz yerini bananeciliğe ve sevgisizliğe bırakmaya başladı.
İnsanın mutlu olabilmesi, kendini huzurlu ve mutlu hissedebilmesinin en temel yolu sevgidir. Bu sevginin en önemlisi ise insan sevgisi olarak karşımıza çıkmaktadır. Çünkü insan seven kişi her canlıyı sever, bu durumda insanları sevmeyen kişilerin diğer canlıları sevmesini beklemek de yanlıştır.
İnsan sevgisi içinde hoşgörüyü ve diğer insanlara karşı anlayışlı sıcakkanlı olmayı barındırır. Bir toplumun fertleri birbirlerini sevmiyorlarsa o toplumun sosyal anlamda gelişmesi ve dayanışma içinde olması beklenemez. Bir insanın sahip olması gereken en önemli özellik insan sevgisidir. Çünkü insan seven kişilerden hiç kimseye kötülük gelmez.
Bu sevgi hem bireyleri hem de toplumları yüceltir ve toplumsal bağların kuvvetlenmesinde insanlara yardımcı olur.
Bizi bizden başkası zaten ayıramazdı
Bize bunu bizden başkası yapamazdı.
Ah be sevgili hamdım belki ama piştim yandım.
Zaten beni senden başkası yakamazdı.
Hz. Mevlana
