Barış, insanların birbirine zarar vermeden, savaşmadan, kan dökmeden veya şiddet uygulamadan yaşamasıdır. Barışın egemen olduğu toplumlarda korku yoktur. İnsanlar korku içinde yaşamadıkları için daha huzurlu, mutlu ve üretken olurlar. Barışın önemi en çok savaş zamanlarında anlaşılır; zira bu tür zamanlarda insanlarda bir ölüm korkusu, sevdiklerinden ayrılma kaygısı görülür. B korkuları yaşadıkları için de üretmek için verimli çalışmaları neredeyse imkansız hale gelir.
İnsanlar maalesef çıkarları için her türlü kötülüğü, zalimliği yapmaya başlamışlardır. Bunun en iyi örneği henüz 20. yüzyılın başlarında başlayan Birinci Dünya Savaşıdır. Birinci Dünya Savaşı, bazı devletleri tamamen kendilerine menfaat çıkarmak, başka ülkelerin topraklarından, yeraltı kaynaklarından, ham maddesinden yararlanmak için başlattıkları bir vahşet örneğidir. Dünya menfaati için insan canının ne kadar önemsiz görüldüğünün timsalidir. Nitekim bu savaşlarda milyonlarca insan ölmüş, milyonlarca çocuk yetim, belki milyonlarca kadın dul kalmıştır.
Çoğu yerde kıtlıklar ve hastalıklar baş göstermiş, savaşın ne kadar kötü bir şey olduğu bir kez daha anlaşılmıştır. Ancak bu durum maalesef, insanlara bir ders olmamıştır; zira bu tür savaşlar sonrasında da devam etmiş ve devam etmektedir. Geçmiş tarihlere bakıldığında, savaşların olmadığı dönemlerde bilimsel gelişmelerin daha yoğun olduğu görülmektedir. Bunun da kaynağı elbette ki barış ortamıdır.
Dünya insanların huzur ve refah içerisinde yaşayacakları bir gezegendir. Ne var ki insanlık bunun kıymetini hiç ama hiç bilmedi. Artan savaşlar, savaşların getirdiği psikolojik, sosyolojik ve fiziki yıkımlar; insanın geleceğe olan güvenini sarsmakta ve nihayetinde dünya her geçen gün elimizden kayıp gitmektedir. Açlık içinde çırpınan hayatlar, yoksulluk, sefalet,hastalık her geçen gün dünyayı biraz daha yaşanmaz hale getirmektedir.Tüm insanlığın kalbinde derin bir yara açmaktadır.
Savaş kelimesinin zıddı barıştır. Barış kelimesinin adını pek işitmesek de hepimizin ortak bir özlemidir. Kimsenin kimseyi incitmediği, kimsenin kimseyle savaşmadığı bir yerdir barış. Barışın egemen olduğu yerlerde silahlar değil, kalpler muhabbet eder. İnsanlar her daim birbirlerine yardım eder, destek olur. Açlık ve sefalet olmaz. Dinimizde bize barışmayı, küs olmamayı, öldürmemeyi emreder. Ülkemizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’te ” Yurtta sulh (Barış), cihanda sulh (Barış)” sözüyle barışa olan inancını ifade etmiştir.
İstiklal şairimiz Mehmet Akif Ersoy Kurtuluş Savaşının en kanlı, en çetin günlerini gören birisi olarak ” Allah bir daha bu millete İstiklal Marşı yazdırmasın” diyerek savaşın ne denli kötü olduğunu, gerçek değerin barışla olacağını vurgulamıştır
