Geride bıraktığımız 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu olsun.Ama bu bayram hepimizin içini de buran,buruk bir bayram yaşadık.Ağzı daha süt kokan bir yavrumuz gözü dönmüş canilerin saldırısı yüzünden yaşam mücadelesi veriyor.Artık bu son olsun ve başka yavrularımızın da canı yanmasın artık.
Toplum olarak ahlaki bir yozlaşma içine girmiş durumdayız.Çocuklarımızı artık evden kapı dışarı dahi bırakamayacak duruma geldik.Okul önlerinde korku içinde nöbet tutar durumuna geldik.Eskiden otobüslerde,parklarda sevimli bir çocuk gördüğümüzde yanağını okşar,şeker,çekirdek ikram ederken şimdi ise yanlış anlaşılırız diye korkudan gözlerimizi dahi kaçırır olduk.
Sormak azlım şimdi; biz çocuklarımıza sahip çıkıp sevip kollarken ne ara canavar hislerle dolu bir hale gelir olduk.
Dünyayı gözyaşı,yokluk,felaket ve savaşın içine çekenler,bu kadar gözyaşı ve akmasına neden olanlar büyükleri,dünya ülkeleri değil mi?Çocuklar ölüyor,yurdundan yuvasından oluyor,oyun oynaması gerekirken çöplerden yemek toplamak zorunda kalıyor.Gülmesi,oyun oynaması gerekirken gözyaşları içinde hayatın acımasız çarkları içinde kaybolmaya başlıyor.
Halbuki onların dünyası o kadar masum,temiz,saf ve yalansız ki.İstedikleri ise sadece sevgi ve huzur,güven duygusu.Biz büyüklerinde artık onların ellerinden güzel dünyalarını aldığımız da yeter.
Yaşanası temiz bir dünya istiyorsak sene de bir kere şov amacıyla çocukları koltuklarımızı değil,temelli olarak bırakalım artık.
Bu güzel dünyayı biz büyükler değil,çocuklar yönetsin artık.
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
