Siz değerli okurlarımız;
Hadi biraz geçmişe dönüp bakalım, hani o çok hızlı, çok heyecanlı ve çok coşkulu dönemlere; kimseleri dinlemez canımız ne istiyorsa onu düşünür ve onu uygulardık. Bu dönemde sadece coşkulu ve heyecanlı mıydık ? Peki ya kaygılarımız, huzursuzluklarımız hatta o depresif dönemlerimiz yoksa bunların hepsini unuttuk mu ? Bazen delikanlı diye övülür, bazen ise şimdiki gençler sadece kendisini düşünüyor diye ayıplanırdık. Değerli okurlar şimdi ne değişti ? Büyüdük biz de ebeveyn olduk ve şimdi aynı eleştirileri bizlerde gençlerimize yapıyoruz.
Ergenlik döneminde çocuğunuzun artık farklı bir birey olduğunu, olumsuz davranışlar sergileyeceğini, sadece kendi kafasından geçenleri uygulayacağını ve bazen sizi kırabilecek konuşmalar yapabileceğini unutmayalım. Çünkü artık evde hem yalnız kalmak isteyen hem de bir yere ait olmak isteyen bir birey var. Bu birey sonradan çok pişman olacağı bazı hatalar yapabilir, bazı arkadaşlarını sizlerden çok daha değerli görebilir ve bazen hiç de beklemediğiniz hareketler sergileyebilir. Ergenlik döneminin bir değişim dönemi olduğu unutmayalım artık ‘’annem-babam her şeyi bilir’’ düşüncesinin yerine ‘’annem-babam nereden bilecek, onların devri eskide kaldı, bence bu daha iyi’’ gibi düşünceler oluşacaktır. Ergenlik dönemi bir değişim dönemi olduğu kadar bir özgürlük dönemidir de her şeyden önce bağımsızlık düşüncesi gelir ve ‘’ Ben herkesten farklıyım, farklı olduğumu göreceksiniz, sizin istediğiniz kişi olmayacağım, kendi istediğim gibi yaşamak istiyorum" gibi düşünceler iyice baskın olacaktır.
Peki bizler ne yapacağız ?
Olmazsa olmazlarından biri olan empati konusuna biraz değinmek istiyorum. Empati yaparken sürekli aklımızda kalması gereken sorular; ne hissediyor, ne düşünüyor, benden beklentisi nedir? Şeklinde olmalıdır. Çocuğumuza karşı iyi bir dinleyici olmak çok önemlidir. Ne kadar kızgın olursak olalım fevri davranmadan, ani tepki vermeden, nasihat etmeden, sözünü kesmeden, öneri getirip çözüm bulmaya çalışmadan dinleyebilmeliyiz. Çocuğumuz ile konuşmaktan çok onu dinlememiz gerekir. Hiçbir işle uğraşmadan ve sürekli göz teması kurarak onu dinlersek onu anladığımızı, onu fark ettiğimizi ve ona değer verdiğimizi göstermiş olacağız. ‘’Ben ailem için önemliyim, benim düşüncelerime değer veriyorlar, beni anlamaya çalışıyorlar" diye düşünmesini sağlamış olacağız. Bu düşünceler çocuğumuzun kafasında oluştuktan sonra bizim görüşlerimizi değerlendirmeye ve bizi dinlemeye başlayacaktır.
Bu dönemde çocuğumuzun sosyalleşmesine ve doğru kişiler ile arkadaşlık kurup kurmadığına dikkat etmeliyiz. Ergenlik döneminde bir çocuğun arkadaşlarını tabiî ki onunla konuşarak tanımalıyız eğer cep telefonunu, bilgisayarını, özel notlarını kurcalamayı denerseniz bunu kesinlikle fark edecek ve size asla güvenmeyecektir. Çocuğumuzun kararlarını eleştirmek, onu azarlamak ve sürekli olarak ‘’sen daha küçüksün’’ vurgusu yapmak onu sadece bizden uzaklaştıracaktır. Oğlumuzun ya da kızımızın görüşmesini istemediğimiz bir arkadaşı olduğunu varsayalım bu durumda yapmamız gereken en son şey arkadaşını kötülemek ve sürekli ‘’sende ona uyuyorsun’’ vurgusu yapmaktır; çünkü bu durum çocuğumuzda yalnızlık ve mutsuzluk hissi oluşturacağından o arkadaşına daha çok bağlanmasını sağlamış olacağız.
Anne ve baba olarak bu dönemde olabildiğince empati kurarak ve dikkat ederek ilerlemeliyiz. Çocuğumuzun bizden uzaklaşması, yanlış arkadaşlıklar kurması, hayatını etkileyecek olumsuz davranışlar sergilemesi herkesten önce bizi üzecektir. Her şeyden önce onu dinleyerek, sıkıntılarını çözebilmesi için doğru yönlendirerek ve ona çok değer verdiğimizi göstererek bu dönemi sorunsuz atlatabiliriz.
Saygı ve Sevgilerimle
