Geçtiğimiz günlerde “Bizim zamanımızda otobüse binerdik. Çocuk görünce göz falan kırpardık başını okşardık çocuklarını, güldürürdük. Şimdi annesi babası yanlış anlamasın diye kafamızı çeviriyoruz. Çok şey çaldınız insanlıktan.” diyen Hakan Taşıyan, dün de;“Benim üstüme gelenlerin hepsi alkolik geziyor, çok şükür kendimizi bilenlerdeniz, herkes kendi işine baksın” dedi.Biz de Sevgili Hakan Taşıyan’dan aldığımız starta dayanarak işimize bakalım dedik. Ama önce işimiz nedir onu bilmek lazım.“Yılan kendi eğrisini görmez, deveye boynun eğri dermiş” Zaten, “Deveye de boynun eğri demişler, nerem doğru ki? demiş”Onların doğru bir şeyleri yok da, kusur aramada da bizim üzerimize yok. Yeter ki kafaya takmayalım. Kafaya taktığımız adama anında deve muamelesi yaparız, kendi eğrilerimizi görmeden.İşte, sevgisizlik saygısızlık da böyle bir şey…Ve tabi tahammülsüzlük de.Kendi halimize bakmadan başkalarını eleştirmek, kusur bulmak yaşam biçimimiz oldu gitti.Yunanistan’da meydana gelen ve onlarca insan ve hayvanın ölmesine yol açan orman yangını sırasında yapılan ölçüsüz yorumları hep birlikte gördük, duyduk.Yangına bir üzülmemiz gerekiyorsa, yaygınlaşan bu sığ ve hadsiz düşünme şekline bin üzülmemiz lazım. Çünkü bu zihniyet yangının büyüğüdür.Denizleri, nehirleri bile yakmaya gücü yetecek kadar hem de.Sevmek lazım, ne olursa olsun sevmek…“Bana Bir Şeyhler Oluyor” isimli tiyatro oyununda Altan Erkekli’nin bir repliği var.Hem de yaşam biçimi olacak türden bir örnek teşkil eden replik.“Oysa, sevin dedi tanrı. Ve sizi sevmeyenlerden başlayın sevmeye. Sevmemek için birçok neden üretilebilir. Sevmek için bir tek nedeniniz vardır. Seversiniz olur biter.”Sevelim, olsun bitsin.İşimiz, öncelikli işimiz “sevmek” olsun.Bu yangın başka türlü sönmez…