-Namussuz koca, namuslu hanım istiyor.
-Tembel öğretmen, çalışkan öğrenci istiyor
-Zina yapmış genç, el değmemiş kız istiyor
-Sahtekar amir, dürüst memur istiyor
-Çalışmak istemeyiz ama çok zengin olalım isteriz.
-İnsanlar tarafından sevilmek isteriz ama biz kimseyi sevmeyiz.
-Arabanın çarptığı çocuğa acıyoruz, internetin çarptığı çocuğa acımıyoruz.
-Bakıyoruz, görmüyoruz. İşitiyoruz, duymuyoruz. Dokunuyoruz, hissetmiyoruz.
-Dua yapmıyoruz. Talep ediyoruz.
-Alim ile bileni karıştırıyoruz.
-Çeyrek ekmek gibi çeyrek Müslümanlık istiyoruz.
-Duymayacak kadar kör, görmeyecek kadar sağırız.
-Dirilişi Ayet ve Hadislerden, kendimizden değil, dizilerden bekliyoruz.
-Tarihin öznesi değil nesnesi oluyoruz.
-Kahraman bekliyor, kahraman olmuyoruz.
-Ölümlüyüz ama ölümsüz gibi yaşıyoruz.
-“Gelin birlik olalım” deriz ama “Gidip birlik olmaya” razı olmayız.
-Okumayız ama milletin cahilliğinden bahsederiz.
-Günah işlememek için değil, tekrar işlemek için tövbe ediyoruz.
-Bilgimiz yok ama fikrimiz çok.
-Dünyada yaşıyoruz ama cennet rahatlığı bekliyoruz.
-Cehennem’in var olduğunu söylüyoruz ama yokmuş gibi yaşıyoruz.
-Artan iletişim cihazlarımızla beraber insanlarla iletişimimiz azaldı.
-Artan paralarımızla beraber infakımız azaldı.
-İçkinin sarhoş ettiğinden daha fazla dünyanın sarhoş ettiğinin farkına varmıyoruz.
-Kendimizden, evimizden önce dünyayı değiştirmeye çalışıyoruz.
-İman ediyoruz ama tereddüt etmekten geri durmuyoruz.
-Örtünüyoruz ama daha fazla görünmek için.
-Giyiniyoruz ama çıplak olan taraflarımız daha fazla.
-Evleniyoruz ama boşanmak için.
-Okuyoruz ama diploma için.
-Namaz kılıyoruz ama kötülükten geri durmuyoruz.
-Oruç tutuyoruz ama sadece midemizle.
-Zekat veriyoruz ama başa kakmasıyla.
-Hac yapıyoruz ama turistlik bir seyahat gibi.
-Diziler fuhuş pazarlıyor. O dizilere reytingi biz yaptırıyoruz. Ama kızlarımızın namuslu olmasını istiyoruz.
-Dini, kültür; ahlakı, bilgi olarak görüyoruz ama toplumun dört dörtlük olmasını istiyoruz.
-Her şeyi biz yapıyoruz. Suçu şeytana atıyoruz.
GÜNÜN SÖZÜ
İnsan, ‘Neyse o olmayı’ reddeden tek yaratıktır.
Albert CAMUS
TEBESSÜM
Temel binanın altıncı katından düşmüş. Hemen çevresine bir kalabalık toplanmış.. Yoldan geçen biri kalabalığı yarmış ve yaralı Temel’in üzerine eğilip sormuş: “Ne oldu? “ Temel zorlukla konuşmuş: “Vallahi bilmiyorum. Ben de şimdi geldim.”
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
