Duyarsız,ilgisiz ,sorumsuzve rahat yaşayan bir toplum olmaya başladık.
Yanı başımızda yaşananlar dan dahi bi haber alakasız olaylara yoğunlaşır olduk.Aslında bütün bu gelişmeler ne yazık ki, topum olarak kaybolmaya başladığımızın tehlike sinyalleridir.
Sırf gıcık oluyor,sevmiyor diye sabıkası olan şahıs elini kolunu sallayarak meclise girebiliyor ve sinirini bozan genel başkana rahatça saldırabiliyor..
Hiperaktif olduğu belli olan üç buçuk yaşında ki Pamir, sabah uyanıyor, kimse yok… Kapıyı kendisi açıyor ve gidiyor;Ve bu kaçıncı gidişi.Ama tedbir yok,dikkat yok. Dönüşü çok acı… Haberi gelince öfkelenmemek mümkün değildi. Elbette en büyük acıyı anne-baba çekiyor ama mesuliyet de onların. Ne olursa olsun her türlü tedbiri almak zorundalar. Sonrasında ağlamak yakarmak nafile…
Sizler yolda kim bilir kaç anne-babayı ikaz etmişsinizdir. Geçen hafta iki anneyi ikaz ettim. Çocuklar kendi başlarına yürüyorlar, koşturuyorlar. Birinde ramak kalmıştı; anne yanındakiyle laflıyor, çocuk ise yolda arabaların arasında… Kenarda duran bir arabanın camları karanlık ve içinde şoför olduğunu fark etmiyorsunuz. Arabanın geriye hareket ettiğini gördüm ve hemen anneye çıkıştım. Koştu, çocuğunu aldı.
Hiç beklemediğiniz anda anlık ihmal bir hayatı alıp götürüyor, geride kalanlarda ömür boyu yara açıyor.
Ya henüz 9 yaşında iken tecavüze uğrayıp başı ezilerek ve boğularak öldürülen çocuğumuz,her gün bir yenisi eklenen cani kocalar tarafından katledilen kadınlarımız,seri katillere taş çıkartan ihmaller yüzünden meydana gelen trafik kazalarımız..neden bunlara karşı kimselerin sesi çıkmıyor yada çıkarılmıyor..
PKK kendini devlet ilan etmiş, doğuda yol kesiyor,adam kaçırıyor,bayrak yakıyor,karakollara taciz ateşleri açıyor..Başkanları açıktan” isyan çıkarırız” diye tehditler gönderiyor..Bebek katiline özgürlük çığlıkları atılıyor…Sanki bütün bu olanlar bizde yaşanmıyormuş casına halk, kendini bekleyen tehlikelere ilgisiz kalarak Mısırda idam kararları alınanlar için internet üzerinde dua kampanyaları başlatıyor,ağıtlar yakılıyor,göz yaşları sel oluyor…
Derdimiz sadece Mısır mıdır?orada yaşananlar mıdır?
Mademki dünyadaki gelişmelere bu kadar duyarlıyız.Neden Çin de,Sudanda,Hindistan da,Doğu Türkmenistan da ve daha pek çok yerlerde katledilenlere karşı aynı duyarlılığı göstermiyoruz?
Aslında politik olarak bizimde söz hakkımız olması gereke Kırımla ilgili izlenen politikalara baştan itibaren sessiz kaldık?
Yabancılara toprak edinme yasası üzerinden, Hatay da peynir ekmek gibi arazi satılması neden görmezden geliniyor?
Neden ille de ısrarla Mısır?
Neden “biz”de olamıyoruz…
Sesimizi duyurmak, dikkat çekmek için illaki Mısıra mı gitmemiz gerekiyor?
Yoksa Suriye de şimdilik ertelenen ama Mısır da tıkır tıkır işleyen, Irakta olduğu gibi üç parçaya bölünme politikası bizim için de bir emsal mi teşkil ediyor ve Mısır bunun için mi önemli?
Yaşayıp göreceğiz…
TEBESSÜM
Yavuz Sultan Selim, Mısır seferi dönüşünde başveziri Piri Paşa’yı çağırır ve der ki:
– Bir çok memleket aldık. Haremeyn-i Şerif’in hizmetkarıı olduk. Allah’ın yardımı ile muhalif kimse kalmadı. Böyle olunca devlet için daha batma tehlikesi var mıdır?
Piri Paşa cevap verir:
– İnşallah bu devlet böyle giderse batmaz. Yalnız, sizden sonra evladınız zamanında sizde olmayan 3 şey meydana çıkar ise devlet çöker.
Sözünü bitirmeden Yavuz araya girer:
– Bre kara Türk! Benim hazinemde hazine, kullarımda kul, sefere lazım alet ve hayvan, neyüm eksüktür? Bu 3 nesne ne ola ki, Devlet-i Aliyye’nin zevaline sebep ola?
Piri Paşa şöyle cevap verir:
– Evet şimdilik görünen eksik birşey yoktur. İleride şu sayacağım 3 şey devlete musallat olursa, o zaman bu devletin karışıp yıkılması kaçınılmaz olur:
1- Devlet ahmak bir başvezire düşerse
2- Rüşvet yolları açılır ve bu sebepten mevki ve makamlar ehli olana verilmez ise
3- Devleti idare edenler avratların muratları üzere hareket ederse..
GÜNÜN SÖZÜ
Düşünüyorum;öyle ise varım!!
